Rehabilitacja wzroku to przede wszystkim ćwiczenia ortoptyczne, które pomagają w rehabilitacji i leczeniu problemów z widzeniem. Ćwiczenia ortoptyczne nie zastępują korekcji wady refrakcji ani leczenia operacyjnego, jednak w niektórych przypadkach powinny stanowić integralną część leczenia tego typu schorzeń. Ćwiczenia zgrupowane są w cyklach terapeutycznych 5 i 10 dniowych i powinny być dobrane są przez lekarza okulistę zajmującego się leczeniem niedowidzenia lub zaburzeń widzenia obuocznego. Personel ortoptyczny realizuje zalecenia lekarskie zgodnie z ordynacją przeznaczoną dla wybranego rodzaju schorzenia okulistycznego. W celu wykonania terapii lub rehabilitacji wzrokowej niezbędna jest tzw. diagnoza ortoptyczna, którą wykonuje się po ocenie ostrości wzroku oraz badaniu widzenia obuocznego, akomodacji, konwergencji, ruchomości gałek ocznych na specjalistycznych urządzeniach ortoptycznych.

Głównymi celami rehabilitacji wzroku są: poprawa ostrości wzroku w oczach z niedowidzeniem, wspomagające leczenie choroby zezowej oraz terapia widzenia u osób z zaburzeniem akomodacji, konwergencji i widzenia obuocznego  jako dysfunkcji nabytych w przebiegu współwystępowania innych schorzeń okulistycznych lub narządowych. Te cele terapeutyczne są możliwe do uzyskania poprzez uzyskanie bądź utrzymanie na aktualnym poziomie istniejącego już  widzenia obuocznego.

Rehabilitacja wzroku jest procesem długotrwałym wykorzystującym neuroplastyczność kory mózgowej stąd czas jej trwania zależy od długości czasu, który upłynął od powstania zaburzeń widzenia. Im dłuższy jest ten czas tym dłuższy jest proces rehabilitacji narządu wzroku, szczególnie dotyczy ten czas dzieci i osób młodych. U dorosłych pacjentów proces rehabilitacji obejmuje części siatkówki które są już dojrzałe i proces ten może być powtarzany okresowo w celu podtrzymywania funkcji czynnościowej siatkówki.

W naszym ośrodku kursy rehabilitacji trwają 5 lub 10 dni i liczba powtórzeń tych zabiegów zależy od stanu widzenia, od ogólnej poprawy funkcji narządu wzroku, która jest procesem złożonym i powinna być zawsze nadzorowana przez lekarza okulistę.

Rehabilitacja jest istotą nie tylko poprawy funkcji widzenia ale i podtrzymywania widzenia, dlatego też rehabilitacja może być terapią widzenia w celu uzyskania prawidłowej lub użytecznej ostrości wzroku stąd jej czas trwania będzie uzależniony od początkowej funkcji widzenia. W przypadku jej uzyskania na poziomie prawidłowym nie jest wymagane jej powtarzanie , natomiast w przypadku konieczności podtrzymywania prawidłowej funkcji czynnościowej siatkówki i nerwu wzrokowego wymagane są cykliczne powtarzania terapii rehabilitacyjnej.

Rehabilitacja wzroku polega na stymulacji wzrokowej przy pomocy różnorodnych specjalistycznych urządzeń terapeutycznych oraz gier edukacyjnych w celu doskonalenia wzroku, wykorzystując tzw. neuroplastyczność mózgu i pobudzanie fotoreceptorów siatkówki. Dzięki terapii wzroku pacjent osiąga większą sprawność wzrokową (np. szybciej odnajduje szczegóły na obrazkach, widzi różnice w drobnych znakach, widzi zależności pomiędzy nimi, lepiej rozpoznaje kształty). Dodatkowo wykorzystuje się zjawisko integracji wzrokowo-słuchowej, które polega na wykonywaniu ćwiczeń wzrokowych połączonych ze stymulacją sensoryczną i słuchową, rozwijając w ten sposób umiejętności uczenia się oraz spostrzegawczość. Terapia widzenia ma również na celu rozwijanie podstawowych funkcji wzrokowych również poprzez zwiększanie ruchomości gałek ocznych (fiksacja i lokalizowanie bodźca, śledzenie go, przenoszenie fiksacji).